Κλείνω τα μάτια μου και φτιάχνω το δικό μου σκηνικό... Ένα πυκνό,
καταπράσινο δάσος, μικρές κρυφές πηγές νερού, μονοπάτια, μυστικά
γεφύρια, μυρωδιά του ξύλου και της ρίγανης, ελληνικός καφές στο κέντρο
μιας μικροσκοπικής πλατείας, απέραντο γαλάζιο η θέα, ηρεμία, γαλήνη και
δροσιά, τόση δροσιά, που δημιουργεί τις ιδανικές συνθήκες για
χουχούλιασμα και αγκαλιές κάτω από τις κουβερτούλες. Πού συμβαίνουν όλα
αυτά; Μα φυσικά, στο Πήλιο!Μέσα σε αυτό το άκρως φθινοπωρινό mood αποφάσισα να κάνω το δικό μου διάλειμμα και πάλι. Τρίτη, βλέπεις και έχω άλλο ένα ρεπό. Πήρα τα απολύτως απαραίτητα και ταξιδεύω από τα χαράματα με την πυξίδα μου να δείχνει βόρεια, προς το «Βουνό των Κενταύρων».
Ακόμα κι αν κατορθώσεις να περιπλανηθείς σε κάθε άκρη αυτής της χώρας, το Πήλιο είναι ίσως ο μοναδικός προορισμός που θα κερδίσει την καρδιά σου για πάντα. Κι αν το για πάντα σε φοβίζει, μια επίσκεψη σε αυτόν τον τόπο θα σε πείσει. Ένα τοπίο ασύγκριτο, ένας παραμυθότοπος, ένα σκηνικό που θα μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί σε κινηματογραφικές υπερπαραγωγές.
Η Τσαγκαράδα θα γίνει για σήμερα το καταφύγιο μου. Πρόκειται για ένα από τα πιο γνωστά (παγκοσμίως) χωριά του βουνού, με παραδοσιακό στιλ, πάμπολλα αρχοντικά και σαλέ, 4 πλατείες – συνοικίες και τον απίθανο συνδυασμό με τη θάλασσα, στην οποία μπορείς να έχεις πρόσβαση σε μόλις 10 λεπτά οδικώς.
Μην περιμένεις να αντικρίσεις ένα χωριό αποπνικτικό. Η Τσαγκαράδα έχει το χαρακτηριστικό ότι είναι αραιοκατοικημένη παρά την έκταση της. Τα γραφικά, πηλιορείτικα, πέτρινα σπίτια χάνονται μέσα στο βουνό και πλαισιώνονται από λουλουδένιους κήπους μέσα στην άγρια φύση.
Οι 4 συνοικίες του χωριού, όλες μεγάλες σε μέγεθος, είναι και οι 4 σταθμοί που πρέπει να επισκεφθείς όταν θα προγραμματίσεις το ταξίδι σου εκεί. Αγία Κυριακή, Αγία Παρασκευή, Άγιοι Ταξιάρχες και Άγιος Στέφανος, έχουν η καθεμιά το δικό τους πολιούχο, τη δική τους κεντρική πλατεία, τα δικά τους χρώματα. Η δική μου αγαπημένη είναι αυτή της Αγίας Παρασκευής, ίσως η πιο φημισμένη από όλες. Ξέρεις γιατί; Γιατί εκεί γίνεσαι κι εσύ ο Ρομπέν των Δασών, αφού στη μέση ακριβώς της πλατείας βρίσκεται ο γηραιότερος πλάτανος της Ελλάδας, ο οποίος έχει ήδη κλείσει τα 1000 του χρόνια και μπορείς να σκαρφαλώσεις επάνω του, να φωτογραφηθείς και να νιώσεις και πάλι παιδί. Ένας "γίγαντας" με περίμετρο κορμού που φτάνει τα 15 μέτρα...
Στην ίδια αυτή πλατεία και αφού ανακαλύψεις τα υπόλοιπα κρυμμένα της μυστικά, αφού ανάψεις ένα κερί στο Ναό, σου προτείνω να απολαύσεις ένα μοσχοβολιστό ελληνικό καφέ, στην αγκαλιά του πλατάνου. Το παραδοσιακό καφενείο στήνει τα τραπέζια του κάτω ακριβώς από τα τεράστια κλαδιά του δέντρου και σε πληροφορώ ότι είσαι τόσο προστατευμένη από αυτά, που δεν σε πιάνουν ούτε οι μεγάλες σταγόνες της βροχής.
Ορεινή βόλτα χωρίς καλό φαγητό δεν νοείται! Στο μέρος αυτό θα βρεις τις αυθεντικές, παραδοσιακές πηλιορείτικες συνταγές που έχουν έντονο το χαρακτηριστικό των μυρωδικών και των βοτάνων, ενώ σου δίνεται η ευκαιρία να δοκιμάσεις το κλασικό σπετσοφάι και να το συνοδεύσεις με άφθονο καλό κρασί. Διάκριση ταβέρνας δεν θα κάνω. Σε αφήνω να τις ανακαλύψεις!
Και αφού πλησιάζει η ώρα του ύπνου, πρέπει να βρω ένα φιλόξενο κατάλυμα, για να ξαποστάσω. Η Βίλλα των Ρόδων είναι δοκιμασμένη επιλογή. Μικρό ξενοδοχείο μεν, περιποιημένο, σύγχρονα εξοπλισμένο δε, με δωμάτια που έχουν θέα το βουνό ή τη θάλασσα, ήσυχο και πεντακάθαρο. Τόσο καθαρό που ντρέπεσαι να πατήσεις. Η γλυκύτατη ιδιοκτήτρια θα σε καλωσορίσει με γλυκό καρύδι, θα σε ξυπνήσει με ένα βασιλικό πρωινό, με λιχουδιές φτιαγμένες από τα χεράκια της και θα σου το σερβίρει στον κήπο, με τον καθαρό πρωινό αέρα. Τρεις διαφορετικοί δίσκοι (για κάθε άτομο ξεχωριστά) για να πάρεις τις απαραίτητες δυνάμεις, χώρια ο καφές και ο χυμός και το γάλα. Και κάθε μέρα το μενού αλλάζει!
Το φθινόπωρο στο Πήλιο σε αιχμαλωτίζει με το ρομαντισμό να διαχέεται στις εκθαμβωτικές φυσικές ομορφιές. Τα υπόλοιπα, αξίζει να τα ζήσεις από κοντά!
http://www.allyou.gr/faces/volta-stin-poli/11033-drosero-dialleima-se-akros-fthinoporino-moo
