Καλοκαίρι στο Πήλιο
.jpg)
Όσο και αν επιμένουμε να το λέμε «παντός καιρού», οι περισσότεροι από εμάς, που έχουμε στο μυαλό μας το στερεότυπο «καλοκαίρι ίσον νησί, τα ηπειρωτικά είναι για το χειμώνα» έχουμε γνωρίσει, και ερωτευτεί, ένα Πήλιο χιονισμένο, με τζάκια αναμμένα να φωτίζουν τα πέτρινα δωμάτιά μας και καφέ στη χόβολη να αρωματίζει παλιά αρχοντικά που έχουν μετατραπεί σε ζεστά café.Οι μυημένοι στα μυστικά του βουνού των Κενταύρων, όμως, ξέρουν ότι πέρα από γραφικά χωριουδάκια σκαρφαλωμένα σε καταπράσινες πλαγιές το Πήλιο έχει να επιδείξει και μερικές από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας.
Νερά τιρκουάζ, βαθυγάλαζα, διάφανα ή καταπράσινα, παραλίες με χρυσαφένια άμμο, με κατάλευκα βότσαλα, με επιβλητικά βράχια, κρυμμένες πίσω από πυκνή βλάστηση, που ατενίζουν το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου ή τα ήρεμα νερά του Παγασητικού.
Βρείτε εδώ τις παραλίες του Πηλίου.
Παραλίες δημοφιλείς, που τα Σαββατοκύριακα σφύζουν από ζωή, και άλλες κρυμμένες, απάτητες, προσεγγίσιμες μόνο μέσα από δύσβατα μονοπάτια ή δια θαλάσσης –που σε κάθε περίπτωση, όμως, αξίζουν την ταλαιπωρία.Απέραντες αμμουδιές δίπλα σε παραθαλάσσια χωριά, που δεν υστερούν σε γοητεία ούτε πλάι στα κουκλίστικα, ορεινά… ξαδέρφια τους. Τοπία ετερόκλητα, η ομορφιά των οποίων δεν αποτυπώνεται σε καμιά φωτογραφία –πρέπει να τα ζήσεις για να τα εκτιμήσεις. Κι αν δεν αντέξεις, και ξεστρατίσεις λίγο προς το βουνό για να μυρίσεις για νιοστή φορά το άρωμα της Τσαγκαράδας ή να περπατήσεις για λίγο στα λιθόκτιστα σοκάκια μέχρι την πλατεία της Ζαγοράς, κανείς δε θα σε παρεξηγήσει. Όλοι το κάνουν.
Ξεκινώντας την εξερεύνηση από τα βόρεια, ο δρόμος που ξεκινά από τη Ζαγορά και καταλήγει στο επίνειό της, το Χορευτό, περνά μέσα από πυκνή βλάστηση για να καταλήξει σε μια εκπληκτικής ομορφιάς παραλία συνολικού μήκους 2,5 χιλιομέτρων, με ανοιχτόχρωμη χρυσαφένια άμμο και νερά τόσο γαλάζια που συναγωνίζονται επάξια τις πλέον εξωτικές παραλίες που ονειρευόμαστε όλο το χειμώνα στο γραφείο. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με το μύθο, κοντά σε αυτήν την παραλία, στην προσεγγίσιμη μόνο από τη θάλασσα περιοχή Παλιά Μιτζέλα, ήταν που ερωτεύτηκαν η Θέτις με τον Πηλέα.
Οργιώδης βλάστηση που μοιάζει να ακουμπά στο νερό και κύματα που «χορεύουν» από το άγγιγμα των ανέμων του Αιγαίου –εξ ου και το όνομα της παραλίας– συνθέτουν ένα τοπίο εξωτικό, που θα σας μαγνητίσει για ώρες. Οι πιο… ψαγμένοι θα ακολουθήσουν το καταπράσινο μονοπάτι που οδηγεί από τα βόρεια του χωριού στις –τόσο καλά κρυμμένες, που μοιάζουν σχεδόν απάτητες– παραλίες Παρίσαινα και Ανάληψη. Εξακόσια μόλις μέτρα από την παραλία του Χορευτού, μια άλλη αντιστάρ, οι Άγιοι Σαράντα, διαθέτουν εξίσου διάφανα, βαθυγάλαζα νερά, συνδυασμένα με ένα τοπίο σαφώς πιο απάτητο, με τη γοητεία του αυθεντικού που δίνει η απομόνωση από τα αδιάκριτα βλέμματα.
Λίγο νοτιότερα, η έτερη παραλία – σταρ του Πηλίου, ο Μυλοπόταμος, με τα πολυφωτογραφημένα τιρκουάζ νερά του, χρωστά μεγάλο μέρος της φήμης του στην άγρια ομορφιά που προσδίδουν στο τοπίο οι επιβλητικοί βράχοι, οι σμιλεμένοι από τα κύματα του Αιγαίου, που τη χωρίζουν στα δύο. Ο χείμαρρος που καταλήγει στη μικρότερη εκ των δύο παραλιών, τα απότομα κομμένα βράχια που μοιάζουν να προστατεύουν την αμμουδιά, η πηλιορείτικη φύση που οργιάζει και αναπτύσσεται ακόμη και πάνω σε αυτά, δίνοντάς τους το χαρακτηριστικό πράσινο χρώμα που τόσο λείπει από την πλειοψηφία των ελληνικών παραλιών, τα απότομα σκαλάκια που κατεβαίνουν από το σημείο όπου αφήνουμε το αυτοκίνητο και συνεχίζουμε πεζοί, όλα συνθέτουν ένα τοπίο που μοιάζει ανέγγιχτο, αναλλοίωτο στο χρόνο και κάθε ανθρώπινη παρέμβαση –και για το λόγο αυτό είναι, ακριβώς, ονειρικό. Πολύ κοντά στο Μυλοπόταμο, η Νταμούχαρη είναι ένας μικρός οικισμός μοιρασμένος σε δύο κολπίσκους, τα γαλάζια νερά των οποίων φλερτάρουν επικίνδυνα με το πράσινο των κωνοφόρων που μοιάζουν να ξεφυτρώνουν μέσα από τα βράχια.
Οι αθλητικοί τύποι που θα επιχειρήσουν την πεζοπορία στα λιθόκτιστα μονοπάτια που τη συνδέουν, εδώ και δεκαετίες, με την Τσαγκαράδα και το Μούρεσι θα διασχίσουν δάση από καστανιές, θα περπατήσουν πλάι σε απόκρημνα φαράγγια και θα θαυμάσουν την πανοραμική θέα της από τα Καγκιόλια, το σημείο όπου το μονοπάτι έχει περίτεχνα λαξευτεί στην άκρη του βράχου. Λίγο βορειότερα, ο κοσμοπολίτικος Άγιος Ιωάννης, από τους δημοφιλέστερους καλοκαιρινούς προορισμούς του Πηλίου, με τις κόκκινες στέγες των παραδοσιακών πηλιορείτικων σπιτιών να φτάνουν μέχρι την παραλία με τα κατάλευκα βότσαλα, συγκεντρώνει το μεγαλύτερο ποσοστό επισκεπτών και επιλογών νυχτερινής διασκέδασης.
Η εξωτική ομορφιά του Αιγαίου δίνει τη θέση της στην ήρεμη δύναμη των νερών του Παγασητικού, οι επιβλητικές παραλίες με τα βράχια αντικαθίστανται από την οικεία γαλήνη του νησιώτικου τοπίου της Αγίας Κυριακής και του Τρικερίου. Εδώ η πηλιορείτικη αρχιτεκτονική συναντά τα αιγαιοπελαγίτικα χρώματα, επιβεβαιώνοντας για Παγασητικού Κόλπου, δύο παραθαλάσσιοι οικισμοί, τα Καλά Νερά και η Κάτω Γατζέα, μπορεί να μην εντυπωσιάζουν τόσο με τις παραλίες τους – ιδιαίτερα αν έρχεστε από την πλευρά του Αιγαίου– προσφέρονται, όμως, για τσίπουρο και ψαρομεζέδες με θαλασσινή αύρα στα γραφικά ταβερνάκια τους. μία ακόμη φορά την πολυμορφικότητα των ακτών του Πηλίου. Στην Αγία Κυριακή θα κάνετε στάση για φρέσκο ψάρι πλάι στο κύμα, θα περιηγηθείτε στα σοκάκια της, θα επισκεφθείτε τα περίτεχνα εκκλησάκια με τους γαλάζιους τρούλους που φέρνουν στο νου κυκλαδίτικο τοπίο και θα ξεχάσετε την έννοια του χρόνου –βοηθούν σε αυτό οι εικόνες των ψαροκάικων που πλέουν αργά προς το λιμανάκι καθώς ο ήλιος πλησιάζει στη δύση του. Στην καρδιά του
Στα συν, η απόσταση αναπνοής που τα χωρίζει από το ορεινό Δυτικό Πήλιο –για όσους νοσταλγήσουν τις Μηλιές και τη Βυζίτσα– αλλά και τα άρτια οργανωμένα κάμπινγκ για τους φαν των εναλλακτικών διακοπών.
Βρείτε εδώ τις παραλίες του Πηλίου.
Πηγή: www.in2life.gr
