Οργιώδης βλάστηση, πηγαία νερά, ιλιγγιώδεις ορθοπλαγιές, λιθόστρωτα
βουτηγμένα στο Αιγαίο. Η αρχοντιά στη Ζαγορά, στον Κισσό, στο Μούρεσι,
στην Τσαγκαράδα. Στο Ανατολικό
Πήλιο -και στον ξύπνιο σου ακόμα-
φωλιάζουν οι γειτονιές των ονείρων.
Νταμούχαρη και περίφημα καγκιόλια: η στριφογυριστή «ένωση» με την Τσαγκαράδα
Αν είναι χειμώνας το χιόνι τυλίγει τη ραχοκοκαλιά της Μαγνησίας. Τις
φολιδωτές πηλιορείτικες στέγες, τα φημισμένα μονοπάτια των Κενταύρων,
τις καστανιές, τα έλατα και τις μηλιές. Ανάμεσα στις ήμερες χαράδρες
σέρνονται σύννεφα ομίχλης, στο πέρασμά τους καταπίνουν πέτρες και
ανθρώπους, σκεπάζουν τους φιδογυριστούς επίγειους δρόμους και τους
απέραντους θαλασσινούς.
Κι ύστερα σβήνουν. Τότε καταλαβαίνεις
τι κάνει τα «πίσω χωριά» να ξεχωρίζουν. Είναι η βλάστηση που έχει
σφιχταγκαλιάσει τα πάντα -σπίτια, κορμούς, γεφύρια και κρήνες- με μια
ματιά κάνει τους παραδοσιακούς οικισμούς του Ανατολικού Πηλίου να
ξεχωρίζουν, να διατηρούν τα πρωτεία σε ένα ήδη φαντασμαγορικό ορεινό
σύμπλεγμα.