ΠΗΛΙΟ: ΕΤΟΙΜΟ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΟΥΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΤΟ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ

Έτοιμο να υποδεχτεί τους επισκέπτες και λάτρης των χειμερινών σπορ, καιρού επιτρέποντος, είναι το Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου, καθώς το αμέσως προσεχές διάστημα αναμένεται να ολοκληρωθεί η μεγάλης κλίμακας συντήρηση που ξεκίνησε από το καλοκαίρι.

Στις σκέψεις της Περιφερειακής Ενότητας Μαγνησίας είναι στην περιοχή του Χιονοδρομικού να αναπτυχθούν και άλλες δραστηριότητες, που θα το κάνουν προσβάσιμο και την καλοκαιρινή περίοδο, ώστε να είναι βιώσιμο και να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις για τους επισκέπτες.

Χριστούγεννα στο Πήλιο

Είστε λάτρεις του σκι, θέλετε να κάνετε οικογενειακές διακοπές, θέλετε να συνδυάσετε βουνό και θάλασσα ; Τότε το Πήλιο είναι το ιδανικό μέρος για να περάσετε τις διακοπές των Χριστουγέννων! Συνδυάζοντας γραφικά χωριά, ανακαινισμένα ιστορικά αρχοντικά και πολυτελή mountain resorts, χιονοδρομικό κέντρο και πανέμορφες παραλίες, υπέροχη τοπική κουζίνα και τσιπουροκατανύξεις, το Βουνό των Κενταύρων δεν είναι τυχαία ένας από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ελλάδα για όλες τις εποχές του χρόνου. Στη μαγική ατμόσφαιρα του Πηλιορείτικου τοπίου, σμίγει η ιστορία με τον θρύλο, το άγριο με το ήρεμο, το χθες με το σήμερα. Πάνω όμως απ' όλα αυτά, είναι η παραδείσια φύση του Πηλίου που μαγνητίζει και εκστασιάζει τους πολυάριθμους επισκέπτες του. Μακρυνίτσα, Ζαγορά, Μηλιές, Μούρεσι, Τσαγκαράδα είναι μερικά μόνο από τα πανέμορφα χωριά που μπορείτε να επισκεφθείτε και να περάσετε αξέχαστα Χριστούγεννα!  

Χιονοδρομικό Κέντρο Πηλίου

Στην περιοχή Αγριόλευκες, μόλις 2 χλμ. από τα Χάνια και 27 χλμ από το Βόλο και σε μια αρκετά ορεινή περιοχή με μεγάλο υψόμετρο (περίπου 1500 μ.) και πολύ χιόνι κατά τους χειμερινούς μήνες, βρίσκεται το Χιονοδρομικό κέντρο του Πηλίου, ένα από τα πιο μικρά αλλά και πιο φημισμένα χιονοδρομικά κέντρα της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1967 από τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Βόλου και είναι το δεύτερο πιο παλιό της χώρας μετά το Σέλι στη Βέροια. Βρίσκεται σε μια περιοχή με πλούσια βλάστηση, διαθέτει απεριόριστη θέα τόσο στον Παγασητικό κόλπο όσο και στο Αιγαίο πέλαγος ενώ το γεγονός ότι βρίσκεται ανάμεσα σε πολλά και θαυμαστά πηλιορείτικα χωριά αυξάνει τους επισκέπτες που το επισκέπτονται. Από μόνο του, όμως, είναι αρκετά δημοφιλές, προσελκύοντας κάθε χρόνο χιλιάδες επισκέπτες, λάτρεις του σκι και όχι μόνο.

Δυτικό Πήλιο: Το φθινόπωρο των μυημένων

Τώρα είναι η στιγμή που αυτή η πλευρά του Πηλίου θα “εκδικηθεί” τη Μακρινίτσα, την Πορταριά, τον Άγιο Λαυρέντιο και τα Χάνια που μονοπωλούν το ενδιαφέρον των χειμερινών αποδράσεων στο χιονοδρομικό αλλά και το Χορευτό, τον Άγιο Ιωάννη και τη Νταμούχαρη, τα χωριά του ανατολικού Πηλίου με τις παραλίες στο Αιγαίο.
Το Δυτικό Πήλιο «βλέπει» στον Παγασητικό κόλπο και είναι η ήρεμη, γαλήνια, και σπαρμένη με γραφικά χωριά και απάνεμες ακρογιαλιές πλευρά του Πηλίου. Εδώ τα έχουμε όλα. Χωριά στο βουνό όπως οι Μηλιές, η Τσαγκαράδα και η Βυζίτσα που μας κερνάνε ελληνικό στο μπρίκι κάτω από τα αιωνόβια πλατάνια που αρχίζουν να ρίχνουν τα φύλλα τους αλλά και μπροστά στη θάλασσα όπως η Μηλίνα, η Άφησσος και τα Καλά Νερά για ουζομεδέδες δίπλα στο κύμα. Ο ίδιος ο ορεινός όγκος του Πηλίου προστατεύει αυτή τη πλευρά από τους υγρούς αέρηδες του Αιγαίου κι έτσι το καλοκαίρι είναι δροσερό, ενώ ο χειμώνας ήπιος. Τα κουκλίστικα χωριά του Δυτικού Πηλίου μοιάζουν να γλιτώνουν αιώνια από τις επιταγές του μαζικού τουρισμού.

Πήλιο: 5+1 λόγοι για να το ερωτευτείς!

Θέλεις να φύγεις για τριήμερο και αναρωτιέσαι πού να πας; Σχεδιάζεις ταξίδι με το έτερον ήμισυ ή με την οικογένεια και ψάχνεις έναν προορισμό που να συνδυάζει φύση, ομορφιά, γραφικότητα και ενδιαφέρον; Το Πήλιο είναι η απάντηση!Κλασικό, όμως πάντα αγαπημένο. Τι κι αν έχεις πάει; Στο Πήλιο πάντα υπάρχει κάτι καινούργιο να δεις! Άλλωστε μιλάμε για περισσότερα από 40 χωριά στις πλαγιές του βουνού! Χειμερινά καταφύγια, χιονοδρομικές εγκαταστάσεις, παραλίες, μοναδική φύση, υπέροχη κουζίνα και άφθονη πηλιορείτικη παράδοση – είναι σίγουρο ότι το Βουνό των Κενταύρων έχει κάτι για σένα! Πάμε να ταξιδέψουμε μαζί στα καλύτερα του Πηλίου!

Tα διαμαντάκια του Βόλου

15 λόγοι για να επισκεφτούμε την πρωτεύουσα της Μαγνησίας και φέτος το χειμώνα.

Eνα πέτρινο αρχοντικό, καλοστεκούμενο, με γαλάζια παντζούρια, αυλές και κήποι, γωνιακά ισόγεια βαμμένα μπλε, το άνοιγμα σε έναν φαρδύ φυτεμένο δρόμο, μια μεταλλική θύρα γραμματοκιβωτίου στο κόκκινο μουσείο, στη συμβολή Βλαχάβα και Γαζή. Παράξενη η οδός Ογλ (αφιερωμένη στον φιλέλληνα ανταποκριτή των Times Κάρολο Ογλ, που έχασε τη ζωή του στην επανάσταση της Θεσσαλίας το 1878), αλλά και φασαριόζικη, κεντρικότατη η Ιάσονος, που το βράδυ ασχημαίνει από τις φωτεινές ταμπέλες και ταμπελίτσες, αλλά το πρωί, κάτω από το φυσικό φως, είναι πολύ πιο όμορφη. Κόσμος παντού, με τα πόδια, με το αυτοκίνητο, με το ποδήλατο, σε μια πόλη που δείχνει εξωστρεφής, αφήνοντας την ίδια στιγμή υπονοούμενα περί του αντιθέτου. Ο σημερινός Βόλος (με τις τόσο καλές αναλογίες: αρκετά μικρός για μια ποιοτική καθημερινότητα και αρκετά μεγάλος για να σε χωράει) δείχνει να βιώνει περίοδο τράνζιτ. Κάπου πηγαίνει και προς τα κάπου το πάει, απλώς, επειδή βρίσκεται στη φάση της μετάβασης, δεν μπορείς να καταλάβεις ακόμα ποια θα είναι η κατάληξη, αν στο τέλος θα εξελιχθεί σε κάτι καλύτερο ή κάτι χειρότερο από αυτό που ήταν.

Περπατώντας στο Πήλιο: Άνω Κερασιά-μνημείο Αλφόνς-μονή Φλαμουρίου

Στο τελευταίο σημείωμα που έγραψε ο Αλφόνς φθάνοντας στην Κάτω Κορομπλιά στις 15-1-1981 λίγο πριν πεθάνει, δίνει οδηγίες στους μελλοντικούς διασώστες του και λέει: Μην έρθετε να με αναζητήσετε από το Βένετο, να έρθετε από την Κερασιά. Βέβαια, τα λόγια του ακούγονται οξύμωρα, αφού το χαρτί αυτό έμεινε μαζί του (πώς θα μπορούσε άραγε να γίνει αλλιώς;) μέχρι να τον ανακαλύψουν δύο μήνες αργότερα, όταν άρχισαν να λιώνουν τα χιόνια. Γράφει ακόμα στο τέλος: ''Αν δε συμβεί κανένα θαύμα, σε λίγες ώρες θα είμαι κοκαλωμένος. Ναι, είμαι ευχαριστημένος που τελειώνω και πάω. Αρκετά, πολύ αρκετά...''

Καιρός για Πήλιο!

Από τις κοσμικές Πορταριά και Μακρινίτσα μέχρι τις ατμοσφαιρικές Μηλιές, Βυζίτσα και Πινα­κάτες και από την αρχόντισσα Τσαγκαράδα μέχρι τον ανερχόμενο Λαύκο, κάναμε το γύρο του αγαπημένου φθινοπωρινού προορισμού επιστρέφοντας με νέα και φρεσκάροντας τις κλασικές αξίες. Τώρα που το δάσος βάφτηκε με τα ομορφότερα χρώματά του, το Βουνό των Κενταύρων μας καλεί να το γυρίσουμε απ' άκρη σ' άκρη, χωριό το χωριό και πλατεία την πλατεία... Πρώτη στάση, όπως πάντα, στον Βόλο. Έχουμε ήδη 4 ώρες στο δρόμο και δεν λέει να μην κάνουμε ένα πέρασμα από την πανέμορφη παραλία του, παρέα με τους ποδηλάτες που όλο αυξάνονται. Ευκαιρία να τσεκάρουμε και τα νέα πιάτα που προτείνει η πάντα ανήσυχη Ελένη Ψυχούλη στο «Πιρουνάκι» ( 2421021206 ) της, που άνοιξε πέρυσι στο κέντρο της πόλης, ή να επιδοθούμε σε τσιπουροποσία αξιώσεων στη «Γιώτα» ( 6947074830 ) στην hot συνοικία των Παλαιών. Ενδιαμέσως ρίχνουμε κλεφτές ματιές στην Πορταριά και τη Μακρινίτσα, που μας εποπτεύουν σιωπηλά. Λίγο αργότερα το σκηνικό έχει αντιστραφεί, καθώς βρισκόμαστε κιόλας στην αγκαλιά τους, αγναντεύοντας πια το Βόλο από ψηλά – ιδίως όταν βραδιάζει και η πόλη ανάβει τα φώτα της το θέαμα είναι μαγικό. Το καλύτερο πόστο προσφέρει πάντα το καφέ-μπαρ «Αερικό», μαζί με 32 γεύσεις σοκολάτας, αλλά και ζεστό κρασί, στα μισά Πορταριάς-Μακρινίτσας.

Πήλιο, το μυθικό βουνό των Κενταύρων

Το Πήλιο, το μυθικό βουνό των Κενταύρων, είναι συνδεδεμένο με πολλές μυθολογικές αφηγήσεις και προικισμένο με απαράμιλλες φυσικές ομορφιές. Αποτελεί ιδανικό ταξιδιωτικό προορισμό καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, για όσους επιθυμούν να ζήσουν για λίγο κοντά στη φύση, να νοιώσουν τους προαιώνιους θρύλους να αναβιώνουν και να εξερευνήσουν τον επίγειο παράδεισο που διάλεξαν οι Κένταυροι για να στεγάσουν τον μύθο τους… 

Η επαφή με την φύση ξυπνά πρωτόγνωρα συναισθήματα και ανέκαθεν εξιτάριζε τους φυσιολάτρες. Ειδικά στην περίπτωση του Πηλίου η πρόκληση είναι ακόμη μεγαλύτερη καθώς πρόκειται για ένα βουνό με πλούσια μυθολογική παράδοση και μακραίωνη ιστορία. 
Ως γνωστόν, το περίφημο βουνό της Μαγνησίας αναφέρεται ως η θερινή κατοικία των θεών του Ολύμπου και ως η χώρα των Κενταύρων. Οι θρύλοι που συνδέονται με τους Κένταυρους, τροφοδοτούν ως τις μέρες μας την άγρια φύση του βουνού με μια μυστηριώδη ατμόσφαιρα. Τα μυθικά αυτά όντα είχαν μισό ανθρώπινο κορμί και μισό σώμα αλόγου. Ο πρώτος Κένταυρος λέγεται ότι γεννήθηκε από το ζευγάρωμα του Ιξίων, βασιλιά των Λαπίθων της Θεσσαλίας, με μια Νεφέλη (σύννεφο) που είχε την μορφή της Ήρας. 

Διήμερο με Canyoning στο Πήλιο

Επόμενος σταθμός των συμμετεχόντων του κάνιονινγκ είναι το Πήλιο, στο οποίο θα βρεθούν για ένα Σαββατοκύριακο στις 22-23 Νοεμβρίου και θα πραγματοποιήσουν αρκετές πεζοπορίες.

Αναλυτικά, την πρώτη ημέρα θα μεταφερθούν σ ένα μικρό φαράγγι για να λάβει χώρα η εκπαιδευτική δραστηριότητα, ενώ τη δεύτερη ημέρα θα πάνε στο Πλατανόρεμα για ορειβασία.

Το πρόγραμμα θα ξεκινήσει το Σάββατο στις 11:00 στην παραλία των Καλών Νερών από τη μεριά του Παγασητικού και εκεί είναι και η προτεινόμενη περιοχή για διαμονή. Στη συνέχεια, στις 14:00 έως 17:00 πραγματοποιείται η πεζοπορία στην περιοχή των Μηλέων και η κατάβαση των φαραγγιών. Την Κυριακή, οι συμμετέχοντες θα συναντηθούν στις 10 το πρωί και θα πάνε στο Πλατανόρεμα, προκειμένου να έρθουν σε επαφή μ ένα ιδανικό φαράγγι για να γνωρίσουν το κάνιονινγκ.

Travelling & Sampling - Zagora, Pilio

Το τετραήμερο της 28ης Οκτωβρίου βρήκα την ευκαιρία να πάω ένα μικρό ταξιδάκι στη Ζαγορά Πηλίου. Ύστερα από ένα πολύ κουραστικό δίμηνο με καθημερινά 12ωρα δουλειάς είχε αρχίσει να χτυπάει το καμπανάκι και να μου λέει ότι χρειάζομαι ξεκούραση και κυρίως αλλαγή παραστάσεων.
Δυστυχώς, ο καιρός μου χάλασε λίγο την εκδρομή. Έβρεχε 4 μέρες ασταμάτητα, παρόλα αυτά κατάφερα να χαρώ λίγο τη υπέροχη φύση, να περπατήσω και να γεμίσω τα πνευμόνια μου με καθαρό αέρα, να γευτώ φανταστικά παραδοσιακά εδέσματα, να συναναστραφώ με τους φιλόξενους Πηλιορείτες και να σκεφτώ για άλλη μια φορά πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε στην Ελλάδα. Βόλτες και καφεδάκια στις πλατείες της Ζαγοράς, περιπλάνηση στα δρομάκια της Τσαγκαράδας, επίσκεψη στη γιορτή του κάστανου στον Κισσό, αυτά και άλλα πολλά έκαναν το τετραήμερο μου αξέχαστο.

Σαββατοκύριακο στην ειδυλλιακή Πορταριά

Σε προηγούμενα άρθρα μου έχω αναφέρει ουκ ολίγες φορές ότι το να βλέπω μετά από καιρό αγαπημένους φίλους σε οποιαδήποτε βολική περίσταση με γεμίζει ανείπωτη χαρά καθώς τα πνευμόνια μου είναι λες και για λίγες στιγμές «αναπνέουν» πάλι ένα διαφορετικό, πιο οικείο και «μυρωδάτο» οξυγόνο. Αν προσθέσουμε στην εξίσωση κι ένα απίστευτα ειδυλλιακό μέρος, τότε έχουμε το συνδυασμό της απόλυτης ευτυχίας (αγαπημένος φίλος + φοβερό μέρος = ευτυχία). Τουλάχιστον εγώ έτσι βίωσα το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στην Πορταριά του Πηλίου παρέα μ’ έναν από τους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.